Wizyta w Państwowym Muzeum na Majdanku

30 września uczniowie klasy ósmej odwiedzili Państwowe Muzeum na Majdanku. Podczas zwiedzania młodzież zobaczyła baraki, łaźnie, odkażalnie i komory gazowe, w których mordowano więźniów. Wysłuchała również wielu ciekawostek na temat życia codziennego uwięzionych oraz poznała sylwetki ludzi, którzy kierowali tymi przerażającymi zbrodniami. Wszyscy z powagą i w dużym skupieniu wsłuchiwali się w słowa pani przewodnik.

O tym jak wiele emocji wywołało to miejsce, świadczą ich słowa:

„Dzisiejszy wyjazd na pewno na długo pozostanie w mojej pamięci. Najbardziej pamiętam barak, w którym spali więźniowie, mieli bardzo złe warunki, nie było w nim toalety, a łózek było za mało. Każdy ich dzień był męczarnią. Przez pewien moment czułem obecność tych ludzi oraz ogromy smutek i wewnętrzną pustkę. Takie miejsca są bardzo ważne. Musimy pamiętać o tym, co się tam działo i zrobić wszystko, aby już nigdy się nie powtórzyło”.

„Dzisiejsza wycieczka na Majdanek poruszyła mną bardzo. Gdy weszliśmy do pierwszego baraku poczułam się dziwnie, próbowała sobie wyobrazić, co czuli Ci ludzie. Jednak najbardziej zapamiętałam barak z butami, było ich tak dużo…..[…]”.

„To było niesamowite, ale zarazem przerażające przeżycie. W muzeum dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy na temat obozu i panujących tam warunków. Dowiedzieliśmy się, jak Niemcy traktowali Żydów, Polaków i innych więźniów. Nie chciałabym żyć w tamtych czasach i teraz wiem, że należy doceniać to co mamy, bo ludzie kiedyś mieli o wiele gorzej”.

„Wizyta na Majdanku wzbudziła we mnie wiele emocji: złość, smutek, melancholię. Nie mogłem zrozumieć, jak można tak nieludzko traktować drugiego człowieka. Czułem się bardzo nieswojo, kiedy stałem przy barakach albo koło rowów, w których składano trupy. Jednym słowem było to poruszające przeżycie”.

„Najbardziej poruszył mnie widok mauzoleum, w którym znajdowały się prochy ludzi zamordowanych na Majdanku”.

„Dzisiejsza wizyta na Majdanku wzbudziła we mnie wiele emocji, szczególnie widok ubrań i przedmiotów należących do więźniów. Świadomość jak wielu ludzi zamarło w tym miejscu była naprawdę przytłaczająca”.

„[…] Wchodząc do baraków i innych budynków czułam pewien niepokój. Wiedziałam, że w tym miejscu zginęło tysiące ludzi”.

„Dzisiejszy wyjazd na Majdanek był dla mnie wyjątkowo poważny i mroczny. Idąc przez obóz wchodziliśmy do różnych pomieszczeń, zobaczyliśmy między innymi: komorę gazową, baraki mieszkalne  i krematorium. Na koniec poszliśmy do budowli wyglądającej jak wielka kopuła. W jej środku znajdowały się prochy poległych zmieszane z ziemią. Wzbudziło to we mnie głęboki żal i smutek. Wierzę jednak, że Ci ludzie są teraz w lepszym miejscu”.